در دنیای تو ساعت چند است؟
عشق یک طرفه نوستالژی ده ی شصت است همانطور که الان دوره ی عاشق و فارغ شدنهای مداوم و پشت سر هم است.
برای همه زمانی بوده است که دلداده ی کسی بوده ایم، یک او. او که خبر از دل باختگیمان نداشته است، او که جرات ابراز عشقمان را نداشته ایم، او که حتی نگاهمان نمیکرد اما ما به دیدن گاه گاهش راضی بودیم، او که مدام دور و برش موس موس نمیکردیم، چت نمیکردیم، قرار نمیگذاشتیم، پارک و سینما نمیرفتیم اما سعی میکردم از خیلی چیزهای زندگی اش خبر داشته باشیم. از چیز هایی که دوست داشت و دوست نداشت و همیشه میخواستیم شبیه دوست دانشتنی هایش باشیم.
عشق یک جور مرگ است، خودت را میکشی و بعد کسی را خلق میکنی، آنگونه که پسند معشوق باشد. حالا تصور کنید این مرگ در وجود کسی اتفاق می افتد که درگیر یک عشق یکطرفه است چقدر سخت است که بداند او چه دوست دارد!
زمان در دنیای عاشق یکطرفه همیشه صرف این میشود که بداند او چه دوست دارد؟ شاید اصلا تفسیر زندگی از یک عاشق یکطرفه همین یک جمله باشد " زندگی از نگاه او چگونه است" و بزرگترین سوال زندگی اش این است که "چگونه زندگی را برای او شیرین تر کنم"، سر در آوردن از دنیای ذهنی معشوق یکطرفه بزرگترین رسالت عاشق یکطرفه است.
در دنیای تو ساعت چند است جدای از بازی بسیار خوب علی مصفا و موسیقی و قابهای تصویر خوبش روایت یک عشق یکطرفه صادق و ساده و محکم است.